در این برنامه آقای محمد مهدی بحرالعلوم به توضیحاتی در مورد تاریخچه حفظ قرآن می پردازند .
صحابه آیات الاهی را بر پوست و استخوانهای شانه و دنده ی حیوانات، چوبهای درخت خرما، سنگهای سفید پهن، کاغذ و پارچه مینگاشتند و برای برخورداری از پاداش معنوی به خاطر میسپردند. حفظ آیات الاهی نخستین گام در راه نگاهبانی از قرآن به شمار میآمد، زیرا از یک سو خط آن روز کوفی بود و به سبب نداشتن نقطه و اعراب به شکلهای مختلف خوانده میشد؛ و از سوی دیگر، تقریبا همه ی مردم بی سواد بودند و تنها با حفظ قرآن میتوانستند عشق خود به کتاب خداوند را آشکار سازند. هنگامی که پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) در غار حرا به سر میبرد، فرشته یی در برابرش حضور یافت و گفت: بخوان. پیامبر فرمود: خواندن نمیدانم. آن گاه بی هوش شد. وقتی حضرت به هوش آمد، فرشته گفت: «اقرا باسم ربک الذی.»
امام صادق (علیهالسّلام) فرمود: بسم الله الرحمن الرحیم اقرا باسم ربک. ، اولین آیاتی که بر نبی اکرم (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) نازل شد.
. اولین مرحله، مرحله ی قرائت و به خاطرسپاری است و مرحله ی کتابت بعد از آن تحقق یافت. از این رو، آیههای آغازین قرآن از «اقرا» سخن میگوید و مراد از آن حفظ در سینهها است.
حافظ یار | پایگاه تخصصی حفظ قرآن قرآن ,اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلّم ,آیات الاهی منبع
درباره این سایت